بررسی امکان باززایی زعفران (.crocus sativus l) با استفاده از ریزنمونه های لایه ی سلولی نازک

زعفران (.crocus sativus l) گیاهی تریپلویید و عقیم است که از طریق رویشی با استفاده از بنه تکثیر می گردد. اصلاح این گیاه با استفاده از شیوه های سنتی با مشکلات زیادی روبرو بوده است. تکنیک کشت بافت و مهندسی ژنتیک می تواند در راستای اهداف اصلاحی این گیاه مورد استفاده قرار گیرد. هدف این پژوهش استقرار یک دستورالعمل باززایی کارا برای استفاده در پروژه های انتقال ژن به این گیاه می باشد. به این منظور از بخش های مختلف گیاه شامل بنه، برگ و جوانه انتهایی به عنوان ریزنمونه استفاده شد. پس از ضدعفونی کردن مواد گیاهی، از آن ها ریزنمونه های لایه ی سلولی نازک با ضخامت حدود یک میلی متر تهیه شد. ریزنمونه ها در محیط ms با غلظت های مختلف bap،naa و 2,4-d کشت شدند. برای القای کالوس، نمونه های کشت بافتی برای سه ماه در تاریکی در دمای 2± 20 نگهداری شدند. کالوس های القا شده برای باززایی به محیط ms با غلظت های مختلف bap و naa منتقل شدند. بیشترین میزان کالوس زایی به میزان 100 درصد در ریزنمونه های لایه سلولی نازک عرضی جوانه های انتهایی در محیط حاوی 2 میلی گرم در لیتر bap و naa ایجاد شد. بیشترین میزان باززایی در محیط حاوی نیم میلی گرم در لیتر bap به میزان 75 درصد مشاهده شد. بیشترین تعداد شاخساره در یک ریزنمونه (4/8) نیز در محیط حاوی 2 میلی گرم در لیتر bap ایجاد شد.